38 weken

Inmiddels alweer ruim 38 weken zwanger, de tijd vliegt voorbij!
Had ik tijdens mn vorige zwangerschap de tijd om de hele dag te niksen, televisie te kijken of te internetten, nu kom ik gewoon tijd tekort!

Onze kleine Mup heeft een naar weekje achter de rug. Het tandjesleed is nog niet voorbij en we druppelen ons suf met Chamodent, maar dinsdag was alles een drama. Huilen, huilen, auauau en bij het wakker worden al een temperatuur van 38,5 die, ondanks een zetpil, snel steeg naar 39,5.
Assistente van de huisarts probeerde me af te schepen, maar het zat me toch niet lekker...gelukkig maar, want haar advies om maar geen paracetamol te geven was een bijzonder slecht idee; de kleine dame bleek een oorontsteking te hebben en juist met regelmaat paracetamol te moeten slikken.
Altijd je gevoel volgen dus!
De hele dag op de bank doorgebracht met een meisje wat alleen stil werd van de carnavalsoptochten op televisie. Normaal laten we die lekker uit, en mag er alleen bij hoge uitzondering op de laptop 5 minuutjes naar TikTak gekeken worden. Nu zagen we geen andere oplossing om haar voldoende af te leiden.
Tegen de avond werd het erger en voldeed de TV niet meer. De koorts was inmiddels, ondanks de zetpillen, opgelopen naar 40,5 en ons Mupke kon het alleen nog maar uitschreeuwen van de pijn. Op naar de spoedpost dus, waar een slimme dokter simpelweg adviseerde om oordruppels te geven, want die werken pijnstillend.
Waarom had de huisarts daar niet aan gedacht?!!!
Daarna ging het ietsje beter en konden we weer van zetpil naar zetpil, en van oordruppel naar oordruppel leven. Natuurlijk wilde de kleine meid niet in haar eigen bedje en sliep ze voor geen meter, maar langzamerhand knapte ze op.
Normaal functioneert ze prima op een straks voedings- en slaapschema, maar na de afgelopen dagen ligt dat helemaal overhoop. En niet alleen bij haar, want die slapeloze nachten hakken er behoorlijk in als je 38 weken bent!
Blij dat het weekend is en vriendlief het grootste deel van de zorg even over kan nemen, want een slaaptekort bevalt slecht (letterlijk in mijn geval!)

Maar goed, 38 weken zwanger dus en ' het' kan ieder moment gebeuren...of nog 4 weken op zich laten wachten. Spannend!
Vorige week vrijdag de hele dag last gehad van mijn buik, af en toe een wee, en toen we eenmaal rustig aan tafel zaten aan de pannenkoeken werden die ineens wel heel regelmatig. De pijn viel nog mee, maar 2-3 minuten ertussen was wel een reden om de verloskundige maar even te bellen. Die stond een half uurtje later naast mijn bad, vrolijk kletsend om te kijken hoe e.e.a. vorderde.
In bad waren de weeen flink pijnlijker geworden, maar ik had nog niet het idee dat het echt doorzette. Na een check-up bleek er nog geen ontsluiting, wel een verkorte baarmoedermond, dus afgesproken om tegen bedtijd nog even terug te bellen.
Het was een mooie oefening, want het zette uiteindelijk niet door...om half 11 viel ik als een blok in slaap en werd pas om 3 uur wakker omdat ik ontzettend moest plassen, haha.

Op verzoek van de VK de volgende ochtend nog 'even' een plasje ingeleverd bij de spoedpost. Kosttte me 3 uur omdat ze daar vonden dat er een afspraak aan verbonden moest worden :(
Uiteindelijk konden ze geen blaasontsteking constateren, maar gaven wel preventief penicilline mee....euh, mevrouw de dokter, daar ben ik allergisch voor?!
Na wat geblader in een boekje vond ze een alternatief, vroeg telefonisch aan een gyneacoloog of ze die kon voorschrijven en paste het recept aan.
Euh...mevrouw de dokter? In uw boekje zie ik staan 'niet geschikt voor hoogzwangere vrouwen' enne...nou ja, 38 weken? 'Niet toedienen 8 uur voor de bevalling' en mijn bevalling duurde vorige keer maar 5 uurtjes?

Nou ja, laat ook maar, hup naar de apotheek (weer 3 kwartier wachten) en meenemen die handel. Thuis maar even een dag of twee aankijken of het echt een blaasontsteking is en dan heb ik het i.i.g. in huis.
Aan het einde van de dag kon ik al de conclusie trekken dat het geen blaasontsteking was, maar dat kleine mevrouw in mijn buik gewoon flink op mn blaas aan het duwen was (tja, soms ga je gewoon aan jezelf twijfelen)

Afgelopen dagen minder last van mn blaas, harde buiken blijven komen.
Gisteren, ja hoor, omdat het weer vrijdag was? Weer flinke scheuten in mijn buik. Even op de bank wegpuffen en onze kleine meid vond het maar reuze interessant hoe mama daar op handen en knieen tegen een kussen aanlag. het liefst was ze erbovenop geklommen, haha.
Een half uurtje later bleek dat het wel indruk had gemaakt; Vriendlief zat op de bank een boekje voor te lezen, maar het boeide haar niet, ze bleef maar wijzen naar het kussen op de bank en zei: 'pfffff, pfffff' Hahaha!

Maar inmiddels is het gewoon zaterdag geworden, en nee, nog geen tekenen van een nieuw wondertje.
Gisteravond nog even de wissellijsten van de babykamer gevuld, vandaag de administratie bijwerken.
Heb ergens zo'n vermoeden dat ze toch echt pas komt als mijn 'things to do' -lijstje afgevinkt is, en dat einde komt langzaam in zicht....nog wat administratie, wat wasjes draaien, papadraaiboek updaten en dan zijn we er klaar voor: het bed staat op klossen, de spullen voor een thuisbevalling staan gereed, de vluchtkoffer staat klaar (je weet immers maar nooit), beschuiten en muisjes staan in de kast, wiegje is opgemaakt, kleertjes gewassen in de kast (was alweer vergeten hoe piepklein!), de vriezer zit vol met snelle maaltijden (afgelopen weken steeds wat extra's gekookt), het geboortekaartje zit in de pijpleiding, de naamslinger is besteld...dus.....